Ένας υπέροχος άνθρωπος πολυτάλαντος άνθρωπος. Ένας μαικήνας των τεχνών και των γραμμάτων. Το ολόλαμπρο φεγγάρι της ελληνικής σκηνής κόμικς. Αλλά αρκετά για εμένα. Ας μιλήσουμε για το φίλο μου, τον Θανάση Πετρόπουλο.
Πρώτη φορά που γνώρισα τον Θανάση φορούσε μια κορώνα, έβγαζε λόγο στο Σύνταγμα, κι εγώ του πετούσα σκουπίδια στο κεφάλι. Κι όχι, δεν είναι κάποιου είδους τελετή μύησης στην ομάδα σκιτσογράφων του Comicdom (αυτή περιλαμβάνει φτερό ξεσκονίσματος, λιωμένη σοκολάτα και τη μαϊμού του Έβερτ, αλλά έχω δεσμευτεί να μην αποκαλύψω περισσότερα). Η σκηνή που περιγράφω έγινε πριν πολλά χρόνια στα γυρίσματα μιας ταινίας ενός κοινού φίλου. Αυτός λοιπόν ο τύπος με εμφάνιση που θύμιζε το τι θα γινόταν αν τον ρόλο του `Dude` στο `Big Lebowski` τον είχε πάρει ο Πέτρος Φυσσούν, εμένα μου φάνηκε, όπως θα έλεγε κι ο κύριος Δαπόντες, συμπαθέστατος!
Γνώριζα ότι έκανε κόμιξ, αλλά για πολλά χρόνια δεν τα δημοσίευε, οπότε δεν είχα δει το έργο του. Μια μέρα, μου έδειξε κάποιες δουλειές του και του πρότεινα να πάει στο Comicdom. Χελωνονιτζάκια, Γκρέμλινς, εδώ είμαστε! Σκέφτηκα. Δικός μας. Στειρωμένοι Θάντερκατς; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΕΓΩ ΑΥΤΟ; Χρόνια μετά, πήρα την εκδίκησή μου και αποφάσισα να του καταστρέψω την καριέρα, όταν ζητώντας μου κάποια συμβουλή για το Photoshop, εγώ του αποκάλυψα ότι τα κάνει όλα λάθος και πρέπει να ξαναφτιάξει όλα τα στριπάκια του από την αρχή! [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]