Μπορεί ένα θεατρικό έργο να γίνει εικονογραφημένο χωρίς να χάσει κάτι από τη μαγεία του, όταν μάλιστα πρόκειται για αρχαία τραγωδία; Οι αρχαίοι δεν ανέβαζαν αλλά δίδασκαν ένα έργο. Σήμερα το αρχαίο δράμα εξακολουθεί να διδάσκει; Το εικονογραφημένο, που έχει τη δύναμη της εικόνας και του λόγου, μπορεί, με τρόπο εύκολο και ευχάριστο, να γίνει ο «Δούρειος Ίππος» της αρχαιογνωσίας και ειδικότερα της αρχαίας δραματικής μας ποίησης; Το βιβλίο αυτό καθιστά, στο πρώτο μέρος του, τα παραπάνω ερωτήματα ρητορικά. Στο δεύτερο μέρος του, περιλαμβάνει μια διασκευή, για παιδική-μαθητική παράσταση, των «Περσών» του Αισχύλου, του έργου που αποτελεί διαχρονικό μάθημα ελευθερίας για όλη την ανθρωπότητα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
