Συνήθως η δημιουργία ενός νέου βιβλίου προκαλεί στον εκδότη που έχει την τιμή να το επεξεργαστεί και να το θέσει σε κυκλοφορία, μια αίσθηση χαράς και ικανοποίησης. Στην περίπτωση αυτού του έργου όμως, πέραν του αισθήματος χρέους που χαρακτηρίζει όλα τα βιβλία του εκδοτικού μας οίκου, υπάρχει διάχυτη η πικρία. Διότι, μόνο πικρία μπορεί να νιώθει κανείς, όταν είναι υποχρεωμένος, προς χάριν της Αλήθειας και του Δικαίου, να αναφερθεί στην πιο βαθειά πληγή του σύγχρονου ελληνισμού. Και είναι βαθειά η πληγή που δημιούργησε η με ``κομμουνιστικό μανδύα`` επιδρομή κατά του ταλαιπωρημένου ελληνικού λαού. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]