Τον Απρίλιο του 2006, στην ιστοσελίδα του εθνικού ραδιοτηλεοπτικού ινστιτούτου (ΙΝΑ), έπεσα τυχαία πάνω σε ένα ρεπορτάζ για τη Βηρυτό του 1984. Οι δημοσιογράφοι έπαιρναν συνεντεύξεις από τους κατοίκους ενός δρόμου κοντά στην πράσινη γραμμή που έκοβε την πόλη στα δύο. Μια γυναίκα, αποκλεισμένη από τους βομβαρδισμούς μέσα στο διαμέρισμά της, είπε κάτι που με τάραξε: «Όπως και να `χει, ξέρετε, νομίζω πως, ίσως, λίγο-πολύ, είμαστε ασφαλείς εδώ». Αυτή η γυναίκα ήταν η γιαγιά μου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]