Στο μυθιστόρημα «Πατέρες και προπάτορες» προβάλλονται γεγονότα που σημάδεψαν τη Σερβία από την ίδρυση του βασιλείου των Νοτίων Σλάβων μέχρι και την κατάληψη της εξουσίας στη Γιουγκοσλαβία από τον Τίτο (1945). Ο αναγνώστης παρακολουθεί τη ζωή του καθηγητή Στέβαν Μεντάκοβιτς, της Αγγλίδας γυναίκας του Ελιζαμπέτα και του γιου τους Μιχαίλο, ο οποίος δεν παύει να διαφωνεί με τις ιδεολογικές απόψεις του πατέρα του. Η ευρωπαϊκή κουλτούρα του Στέβαν θα έρθει σε διάσταση με τις παραδοσιακές αξίες της αγροτικής σερβικής κοινωνίας, και η πορεία της οικογένειας θα είναι τραγική. Ένα από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα που γράφτηκαν στα τέλη του 20ου αιώνα στα Βαλκάνια, το `Πατέρες και προπάτορες` αφηγείται με αριστουργηματικό τρόπο πράγματα που δύσκολα μπορούν να κατανοήσουν οι Δυτικοευρωπαίοι αλλά που εύκολα μπορούν να νιώσουν οι Έλληνες και οι άλλοι Βαλκάνιοι, αποδεικνύοντας ότι τελικώς, ναι, υπάρχει λογοτεχνία με κοινά βαλκανικά χαρακτηριστικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]