Τι συνέχει τους ήρωες αυτών των πέντε αφηγημάτων του Μωπασάν; Τι συνδέει τον μπάρμπα-Λεράς με τον άθεο, άφρονα νεανίσκο της «Τηλεπάθειας», τον στωικό θείο Ολιβιέ με τον ανιψιό του Πιερ; Η φυγή απ` την κακορίζικια καθημερινότητα; Το αναπόδραστο του πεπρωμένου; Η καταφυγή στο όνειρο και την παραίσθηση; Εντέλει η συνειδητοποίηση της ματαιότητας της ίδιας της ύπαρξης; Η απάντηση έρχεται αμείλικτη από τον Μωπασάν. Όλοι είμαστε παίγνια στα χέρια της μοίρας· αυτή καθορίζει και τη γέννηση και το θάνατό μας. Μοναδική διέξοδος του ανθρώπου από «αυτή τη φυλακή, το ανήλιαγο υπαρξιακό υπόβαθρο, το μόνο του καταφύγιο» δεν είναι παρά ο εκούσιος θάνατος ή η τρέλα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]