Η συζήτηση πάνω στο κρισιμότερο θέμα της εποχής μας, την παγκοσμιοποίηση, χαρακτηρίζεται από μια απερίγραπτη σύγχυση τόσο όσον αφορά τις θεμελιώδεις έννοιες όσο και την αποτίμηση της σημασίας της. Μερικοί την καλωσορίζουν ως ένα ακόμη βήμα στην εξελικτική (αλλά και μυθική) διαδικασία `Προόδου`. Άλλοι την αρνούνται στρουθοκαμηλικά ως `χίμαιρα` που ήδη σβήνει ή τη βλέπουν ως μια συνωμοσία του κεφαλαίου η οποία, μέσω των διεθνών οργανισμών που ελέγχει, επέβαλε κάποιο `μοντέλο` παγκοσμιοποίησης. Στο βιβλίο αυτό ο ο Τάκης Φωτόπουλος δείχνει το αβάσιμο των προσεγγίσεων αυτών και προσπαθεί να αναπτύξει μια `συστημική` προσέγγιση η οποία εξετάζει την παγκοσμιοποίηση ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης αντικειμενικών διαδικασιών (που τέθηκαν σε κίνηση με την εγκαθίδρυση της οικονομίας της αγοράς δύο αιώνες πριν) και `υποκειμενικών` συνθηκών (που καθορίζονται από το αποτέλεσμα της κοινωνικής πάλης ανάμεσα στις κυρίαρχες και τις εξουσιαζόμενες κοινωνικές ομάδες). Με αυτή την έννοια η παγκοσμιοποίηση στη σημερινή οικονομία της αγοράς μόνο νεοφιλελεύθερη μπορεί να είναι, εφόσον νεοφιλελευθερισμός και παγκοσμιοποίηση είναι αλληλένδετα φαινόμενα που αποτελούν απλώς τις όψεις του ίδιου νομίσματος, δηλαδή, της δυναμικής της οικονομίας της αγοράς. Μια τέτοια θεώρηση της παγκοσμιοποίησης συνεπάγεται ότι αντίστοιχα συστημικός πρέπει να είναι και ο χαρακτήρας του κινήματος εναντίον της, με βασική επιδίωξη μια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση που θα θεμελιώνεται στην ισοκατανομή της πολιτικής και οικονομικής δύναμης μεταξύ όλων των πολιτών και στην επανενσωμάτωση του Ανθρώπου στη Φύση, δηλαδή στην Περιεκτική δημοκρατία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]