Είναι ένα έργο παρμένο μέσα από τη ζωή και τον ρεαλισμό. Είναι μια αναφορά στον πόνο, την αγάπη και το θάνατο.
Είναι μια παρουσία από ανθρώπων βιώματα όπου τα γεγονότα οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας οδηγούν σε μια τραγωδία όπου ενδημεί το αρχαίο δράμα σε σύγχρονες στιγμές αγιάτρευτου καημού.
Η αγωνία και η καταχνιά της ψυχής συνυπάρχουν με την αγκαλιά του θανάτου, το κλάμα και τη συμπόνια.
Ο στεναγμός της κατάρας γίνεται κάθαρση και ένα μεγάλο "γιατί" κυριαρχεί στο έργο.
