(. . . πάντοτε απορούσε πως εμφανίζονται τόσα πολλά σαλιγκάρια μετά από κάθε δυνατή νεροποντή. Τα σαλιγκάρια δεν είναι ουρανοκατέβατα, τα γεννάει η γη. Το ότι εμφανίζονται περισσότερα μετά από κάποια δυνατή καταιγίδα, αυτό είναι και θα παραμείνει άγνωστο, καθότι αυτό είναι και το μυστικό τους. Χρειάστηκαν τριάντα πέντε χρόνια εργασίας για να κατανοήσει την αντιστοιχία με τους ανθρώπους που προχωρούν είτε με κέρατα, είτε με σάλιο. Όσον αφορά τα κάθε είδους παράσιτα αυτά ευδοκιμούν όσο τα ανέχεσαι στον κήπο σου και δεν τα ξεριζώνεις. Κατ’ αναλογία οι άνθρωποι παράσιτα ευημερούν, εφόσον τους το επιτρέπει η άρχουσα τάξη. Το πρόβλημα εστιάζεται στο γιατί λαμβάνουν τόση στήριξη, ανοχή κι ενθάρρυνση. Δεν πρέπει όμως να τους στηρίζει και να τους ανέχεται κανείς, γιατί εκτός από επιζήμιοι είναι και άκρως επικίνδυνοι και μάλιστα σκοτώνουν.)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]