Παρότι δεν την αναφέρει, ο Όμηρος όχι μόνο γνώριζε, και μάλιστα πολύ καλά, την Ικαρία της εποχής του, αλλά το νησί αυτό του ανατολικού Αιγαίου και τους ανθρώπους του έλαβε ως πρότυπα για να δώσει σάρκα και οστά σε μια φανταστική `Ιθάκη` που, για τις ανάγκες της αφήγησής του, έπρεπε οπωσδήποτε να την τοποθετήσει στην άλλη άκρη του ελλαδικού χώρου - στο μακρινό και άγνωστο στο κοινό του Ιόνιο πέλαγος.
Με την ρηξικέλευθη αυτή προσέγγιση του έπους αίρονται οι αξιεδιάλυτες πολλαπλές αντιφάσεις και παραδοξότητες που παρατηρούνται στην περιγραφή του νησιωτικού βασιλείου του Οδυσσέα, που την ανήγαγαν ήδη από την αρχαιότητα σε ένα από τα κρισιμότερα ζητήματα της ομηρικής γεωγραφίας, φέρνοντας, στις μέρες μας, σε οξεία αντιπαράθεση τους οπαδούς της ταύτισης της `Ιθάκης` με το ένα ή το άλλο από τα νησιά του Ιονίου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]