Το νόμισμα, ένα κομμάτι πολύτιμου μετάλλου με σφραγίσματα που μαρτυρούν την εκδότρια αρχή, είναι μία κοινωνική σύμβαση, ένας θεσμός, ένα μέσο και τεκμήριο για τους χρήστες του. Το νόμισμα είναι μέσο ανταλλαγών, αποθησαυρισμού, επικοινωνίας και συνοχής, σύγκρουσης και κυριαρχίας, φορολογίας και εξαγοράς, πηγή κέρδους για δανειστές, αργυραμοιβούς, τραπεζίτες και ηγεμόνες (νοθεία, πληθωρισμός), προπαγάνδας και κύρους για τους ισχυρούς. Είναι επίσης τεκμήριο πλούτου, κοινωνικής θέσης, δύναμης για τα άτομα, ανεξαρτησίας για τις πόλεις που το εκδίδουν, οικονομικής ακτινοβολίας και αντίστοιχης πολιτικής και καλλιτεχνικής υπεροχής των μεγάλων κέντρων. Είναι όμως και έργο τέχνης, με συνέχεια στο χρόνο και πυκνότητα στο χώρο, πηγή για τα καλλιτεχνικά ρεύματα και τις αλληλεπιδράσεις στους τομείς της τέχνης, πηγή πολύτιμη για τις σιωπές της ιστορίας (για άγνωστα πρόσωπα, μνημεία, πόλεις), σημαντική για τις μεγάλες στιγμές της πλαστικής, μοναδική όταν η πυκνή συμβολική φόρτιση και η υψηλή καλλιτεχνική ποιότητα συναντώνται, όταν το νόμισμα αποβαίνει μνημείο ιστορίας και τέχνης. Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση του οίνου, θεμελιακού στοιχείου του μεσογειακού πολιτισμού, που ενώνει το θείο (Διόνυσος, συνοδεία Διονύσου), το εξαιρετικό (γιορτή, αγγεία του πότου, μέθη) και το καθημερινό, τη διατροφή και τον αμπελουργικό μόχθο (άμπελος, βότρυς). Το έργο αυτό, που εγγράφεται στο σημείο συνάντησης του Διόνυσου Σωτήρα με τον Κερδώο Ερμή, αποτελεί τη δεύτερη συμβολή του Κτήματος Χατζημιχάλη στην προβολή του πολιτισμικού κεφαλαίου του οίνου. Αφιερώνεται με σεβασμό στη μνήμη του Ι. Ν. Σβορώνου (1863-1922), θεμελιωτή της ελληνικής νομισματικής επιστήμης.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]