Η υποβάθμιση της ποιότητας του περιβάλλοντος και ο φόβος εξάντλησης των φυσικών πόρων, σε παγκόσμιο επίπεδο, συγκαταλέγονται μεταξύ των βασικών προβλημάτων που απασχολούν τη διεθνή κοινότητα. Η εμφάνιση απειλών επί του περιβάλλοντος σε πλανητική κλίμακα επιβεβαιώνει την ιδέα ότι γι’ αυτήν ευθύνεται η οικονομική ανάπτυξη και ότι πρέπει να βρεθεί ένας συμβιβασμός ανάμεσα στις οικονομικές θεωρήσεις και την προάσπιση της φύσης. Μπροστά στην ανάδυση αυτών των νέων προβληματισμών, οι ορθόδοξες οικονομικές θεωρίες συνέχισαν να αναπτύσσουν απαντήσεις πάνω στο θέμα της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων και της διαχείρισης όλων των μορφών ρύπανσης. Το παρόν βιβλίο παρουσιάζει κριτικά έναν απολογισμό αυτών των θεωριών, ανοίγοντας νέες προοπτικές. Η μελέτη της Οικονομικής των Φυσικών Πόρων βασίζεται στη διάκριση ανάμεσα σε εξαντλήσιμους και ανανεώσιμους πόρους και οργανώνεται γύρω από αναλυτικές αναπτύξεις της ορθόδοξης επιστήμης. Υπερβαίνοντας τη μικροοικονομική ανάλυση, η αξιολόγηση των αγαθών και υπηρεσιών που απαρτίζουν το φυσικό περιβάλλον εξετάζεται επίσης από μια περισσότερο σφαιρική οικονομική άποψη. Έτσι θα ελεγχθούν οι μακροοικονομικές επιπτώσεις των δαπανών υπέρ του περιβάλλοντος ή των διάφορων μέσων που χρησιμοποιούν οι πολιτικές προάσπισης της ποιότητας του περιβάλλοντος. Τέλος, εξετάζεται η έννοια της αειφόρου ανάπτυξης, η οποία γίνεται όλο και περισσότερο δημοφιλής σε πολιτικούς και ερευνητές. Το βιβλίο προσφέρει λοιπόν ένα πλήρες πανόραμα του διπλού πεδίου της Οικονομικής των Οικονομικών Πόρων και του Περιβάλλοντος, σε ένα πνεύμα αναφοράς προς ένα ορθόδοξο θεωρητικό και αναλυτικό corpus και κριτικού διεπιστημονικού ανοίγματος.

"Το βιβλίο δεν περιορίζεται στην παρουσίαση -σύμφωνα με το αντικείμενό του- ενός πλήρους πίνακα, όπου εκτίθενται με σαφήνεια και επιχειρήματα οι λίγο ως πολύ επιτυχημένες έρευνες που η Οικονομική Επιστήμη διεξάγει ήδη για τους φυσικούς πόρους και τα περιβαλλοντικά ζητήματα, αλλά διευρύνεται με την παρουσίαση των βασικών ρευμάτων σκέψης (φυσιοκεντρικό, οικονομικοκεντρικό, θερμοδυναμικό και βιολογικό), καθένα από τα οποία αντιπροσωπεύει ακριβώς μια προσπάθεια προς την κατεύθυνση της διαμόρφωσης μιας νέας σύνθεσης. Και ολοκληρώνεται με ένα μέρος αφιερωμένο αποκλειστικά στην προσπάθεια συνθετικής σκέψης που καταβάλλεται -για το καλύτερο και το χειρότερο- γύρω από την αειφόρο ανάπτυξη [...]. Το βιβλίο εγγράφεται στη γενικότερη θέση σύμφωνα με την οποία η σκέψη δεν πρέπει ποτέ να φοβάται να υποβάλλεται ελεύθερα σε μια διαρκή κριτική, ενάντια σε κάθε είδους φανατισμούς. Αυτό ακριβώς είναι το αντικείμενο της επιστήμης, να επανέρχεται συνεχώς στους προβληματισμούς της για να ενσωματώνει σε διευρυμένες συλλογιστικές το παλιό που οφείλει να συνεχίσει να διερευνά και το νέο που δεν πρέπει να σταματά να ανακαλύπτει."
(Rene Passet, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris-I Pantheon-Sorbonne)