Με αφορμή τις ...λουτρικές του περιηγήσεις στα μετα-ψυχροπολεμικά Βαλκάνια, ο μελετητής έρχεται αντιμέτωπος με τις εκφάνσεις της φθοράς στο κτισμένο και μη περιβάλλον.
Ακολουθεί τον μίτο της βίας που διατρέχει τα οικοδομικά κι αρχιτεκτονικά πράγματα, κι επιχειρεί να τα στοχαστεί μες απ` το πρίσμα της καταστροφής [τους]. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το ανά χείρας πόνημα είναι μια μελετητική περιήγηση. Ας πούμε ότι ο περιπλανώμενος, με κάποιο πρόσχημα και σ` έναν συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο σήμερα, προσπαθεί ταυτόχρονα να σκεφτεί κάπως πιο θεωρητικά τα ερεθίσματα και τις εντυπώσεις του. Η μελέτη μου, πιο συγκεκριμένα, με αφορμή την περιήγησή μου στα μεταψυχροπολεμικά Βαλκάνια, είναι μια δοκιμή: επιχειρεί ν` αγγίξει τα οικοδομικά κι αρχιτεκτονικά πράγματα από μια, μάλλον, ασυνήθιστη πλευρά τους. Η `καταστροφή` (τους) είναι το θέμα που θα μ` απασχολήσει. Η φθορά γενικότερα και τ` `ατυχήματα`, που θα μπορούσαν ν` αφορούν την οικοδομική και την αρχιτεκτονική, αποτελούν μια δυσκολία για τον στρωτό δημιουργικό λόγο, την ευκταία κατασκευαστική πράξη, την αυτονόητη αισθητική πρόθεση. Ωστόσο, οι δυνάμεις βίας είναι υπαρκτές και η λειτουργία τους -περισσότερο ή λιγότερο άδηλη- ασίγαστη πώς υπεισέρχονται, που ανιχνεύονται, ποιος είναι ο ρόλος τους και, πριν απ` όλα, αν είναι δυνατόν να τεθούν στη συζήτηση που αφορά τον σχεδιασμό και την παραγωγή του (αρχιτεκτονικού) έργου, είναι η οδηγητική απορία της δοκιμής μου.
Στο οικοδομικό (δηλαδή, θεμελιώδες) ερώτημα `τι κομίζει αυτή η εργασία`, θ` απαντούσα για αρχή πως κομίζει ό,τι κι ένα σύμπτωμα -ένα σύμπτωμα της εποχής της (μας), που ίσως δώσει κάποιες ιδέες στην αγωνία κατανόησης κι ερμηνείας της.
Το περιηγητικό υλικό εκδιπλώνεται στις ...αριστερές σελίδες του κειμένου, απέναντί τους αναπτύσσεται η θεωρητική επεξεργασία. Έτσι, οι δύο πλευρές του βιβλίου θα μπορούσαν να διαβαστούν ξεχωριστά η μία από την άλλη, χωρίς ν` αποκλείεται και η παράλληλη ανάγνωσή τους - που, ενδεχομένως, θα προκαλούσε μια συνήχηση του εμπειρικού/βιωματικού στοιχείου μ` αυτό του αφηρημένου και στοχαστικού. Αφού, σε κάποια σημεία, η τήρηση αυτού του αφηγηματικού τρόπου δεν ήταν δυνατή ούτε και για μένα...
Ο χρόνος της περιπλάνησής μου εν πολλοίς συνέπεσε με την εμπλοκή μου στη διδασκαλία των μαθημάτων της `Οικοδομικής`, της `Αρχιτεκτονικής Τεχνολογίας` και της `Δομικής Φυσικής` στα Τμήματα Αρχιτεκτόνων του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας (για συντομότερο διάστημα). Οπότε θα πρέπει ν` αναγνωρίσω, από εδώ, αυτά που οφείλω για την εργασία μου στα δύο Τμήματα και τις αντίστοιχες διδακτικές τους ομάδες. Το αποτέλεσμά της, εννοείται, βαρύνει αποκλειστικά τον γράφοντα.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]