Το "Οικογενειακό χρονικό" είναι μία τρυφερή εξομολόγηση σε πρώτο πρόσωπο, που τραβάει το νήμα της σχέσης του συγγραφέα με τον αδελφό του από τα πρώτα παιδικά τους χρόνια ως την εφηβεία και την τελική πράξη, που θα `ναι ο θάνατος του δεύτερου.
Τούτο το βιβλίο δεν είναι ένα έργο φαντασίας. Πρόκειται για μια συνομιλία του συγγραφέα με το νεκρό αδελφό του. Ο συγγραφέας, γράφοντας, αναζητούσε παρηγοριά, τίποτ` άλλο. Λυπάται που διαισθάνθηκε μόλις -και πολύ αργά- την πνευματικότητα του αδελφού του. Αυτές οι σελίδες προσφέρονται λοιπόν σα μια μάταιη εξιλέωση.
