(. . .) Ο Οράτιος δεν μπορούσε να μένει αμέτοχος θεατής των καιρών του. Επειδή γνώρισε από κοντά την αγωνία των εμφύλιων πολέμων της ρωμαϊκής ιστορίας και την έκλυση των ηθών που επακολούθησε, ζήτησε να προσδιορίσει ένα, κατά τη γνώμη του, σωστό modus vivendi για το άτομο. Το εκφράζει, σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου, η βιοσοφία, που στοχαστικά και με τον χαρακτηριστικό ορθολογισμό του πρεσβεύει, όταν συχνά φιλοσοφεί (όπως κάνει ιδιαίτερα στο βιβλίο τούτο). Ο Οράτιος λοιπόν δεν είναι μόνο ο μεγαλύτερος αρχαίος λυρικός ποιητής της Δυτικής Ευρώπης, αλλά αντίθετα από κάποιες παλιές πλάνες ριζωμένες σε πολλούς από μας που συσκοτίζουν την πραγματική μορφή του, διαπιστώνεται ότι είναι και μια σπουδαία προσωπικότητα της ηθικά απορρυθμισμένης εποχής του και πασχίζει να προσφέρει τις απαντήσεις του σε σοβαρά προβλήματα της ανθρώπινης ύπαρξης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]