Στην Κυπριακή Δημοκρατία, στον εικοστό αιώνα, προκηρύχτηκαν εννέα φορές προεδρικές εκλογές. Η πρώτη αναμέτρηση έγινε το 1959 κι η τελευταία το 1998.

Τρεις φορές (1959, 1968, 1983) ο Πρόεδρος της Κύπρου εκλέχτηκε από τον πρώτο γύρο, τρεις φορές (1973, 1977, 1978) χωρίς ανθυποψήφιο και άλλες τρεις φορές (1988, 1993, 1998) με επαναληπτική εκλογή, αφού στον πρώτο γύρο κανένας υποψήφιος δεν πέρασε το 50%, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση, σύμφωνα με το Σύνταγμα, για την εκλογή Προέδρου.

Από το 1959 μέχρι το 1977 η κυριαρχία του Μακάριου είναι απόλυτη. Η μόνη σοβαρή αμφισβήτηση του έγινε το 1959 από το ΑΚΕΛ και τερματίστηκε αμέσως μετά την εκλογική αναμέτρηση εκείνης της χρονιάς.

Από το 1977 μέχρι το 1988 η προεδρία περνά στο Σπύρο Κυπριανού, εκφραστή της μακαριακής κεντροδεξιάς και ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗΚΟ), που για μεγάλα διαστήματα που είναι στο ανώτατο αξίωμα αντλεί δύναμη και από την υποστήριξη του ΑΚΕΛ. Ωστόσο το μίνιμουμ πρόγραμμα της συνεργασίας ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ, που εφαρμόζεται από τον Απρίλη του 1982 παύει να ισχύει από το Δεκέμβρη του 1984, ύστερα από απόφαση του Κυπριανού κι αφού προηγούμενα παρατηρήθηκαν έντονες διαφωνίες ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ στο κυπριακό.

Κατά την περίοδο 1988-1993 με την ψήφο του εκλογικού σώματος οι παραδοσιακοί πολιτικοί παραμερίζονται και ένας οικονομολόγος, τελείως νέος στην πολιτική, ο Γιώργος Βασιλείου, είναι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η εκλογή όμως Βασιλείου είναι μια παρένθεση όσον αφορά τον παραμερισμό των παλαιών πολιτικών. Γιατί το 1993 ο Γλαύκος Κληρίδης, ένας παραδοσιακός δεξιός πολιτικός, ανεβαίνει στην εξουσία και με τη νίκη του και στις εκλογές του 1998 ανανεώνει την παρουσία του στην προεδρία μέχρι το 2003.
[...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)