Στα τέλη του 13ου π.Χ. αιώνα τελείωσε απότομα μια εποχή ευημερίας και σχετικής σταθερότητας για την ανατολική Μεσόγειο. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η επιρροή της Αιγύπτου συρρικνώθηκε, η χιττική αυτοκρατορία καταστράφηκε ολοσχερώς, σε όλη την Ανατολή σημειώθηκαν εκτεταμένες καταστροφές πόλεων και στο Αιγαίο μαρτυρείται το τέλος του μυκηναϊκού πολιτισμού. Τι προκάλεσε αυτές τις καταστροφές; Γιατί πολιτισμοί που είχαν αντέξει αμέτρητους κλυδωνισμούς διαλύθηκαν και κατέρρευσαν έτσι ξαφνικά; Οι μελετητές της αρχαίας ιστορίας επιρρίπτουν σε μεγάλο βαθμό την ευθύνη στις πολεμοχαρείς ομάδες που οι Αιγύπτιοι αποκαλούσαν Λαούς της Θάλασσας. Όμως ποιοι ήταν αυτοί οι λαοί; Από πού ήρθαν και πού εξαφανίστηκαν; Στη μελέτη της, η N. Sandars αξιοποιεί τις αρχαιολογικές μαρτυρίες, τις πινακίδες της γραμμικής Β και τις γραπτές πηγές από την Αίγυπτο, τους Χετταίους και την Ουγκαρίτ, για να μας παρουσιάσει την πρώτη τεκμηριωμένη μελέτη για τους Λαούς της Θάλασσας. Ταυτίζονται οι Πελεσέτ με τους βιβλικούς Φιλισταίους και οι Ντεϋέν με τους βιβλικούς Δανίτες; Η Σαρδηνία πήρε πράγματι το όνομα της από τους Σαρτάνα και η Σικελία από τους Σεκελές; Ο αμφιλεγόμενος ρόλος των βαρβάρων από το βορρά, η πτώση της Τροίας και ο βαθμός, στον οποίον οι Λαοί της Θάλασσας υπήρξαν υπαίτιοι της διάλυσης του πολιτισμού της Ύστερης Εποχής του Χαλκού, είναι μερικά μόνο από τα ενδιαφέρονται ζητήματα που διερευνώνται σε αυτό το συναρπαστικό βιβλίο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]