Το ανά χείρας σας πόνημα, με φωτογραφικές αποτυπώσεις των Ιερών Σκητών της περιώνυμης χερσονήσου του Άθωνα, θα έλεγα ότι ήταν προ πολλού υπεσχημένο. Θα μπορούσα ίσως να ισχυρισθώ ότι παρουσιάστηκε ως το κλείσιμο μιας άτυπης φωτογραφικής εκκρεμότητας, που προήλθε από την ολοκλήρωση ενός κατά γενική ομολογία επιτυχημένου πρώτου μέρους, που αφορούσε τις είκοσι Ιερές Μονές του Αγίου Ορους πριν από μερικά χρόνια.

Πρόκειται για δυο ενότητες με σχετικά διαφορετικές παραμέτρους καλλιτεχνικής προσέγγισης, δράσης και αποτύπωσης. Έτσι, στις Ιερές Σκήτες, τους τεράστιους Μοναστικούς όγκους και τις πολυπληθείς σχετικά μοναχικές αδελφότητες των Μοναστηριών, διαδέχονται τα μικρότερα οικοδομικά συγκροτήματα (πλην των Ι. Σκητών του Αγίου Ανδρέα και του Προφήτη Ηλία τα οποία είναι τεράστια και επιβλητικά και δεν διαφέρουν από Μονές) και οι μικρότερες αδελφότητες μοναχών. Ακόμη, στις περισσότερες από αυτές αλλάζει προς το δυσχερέστερο ο βαθμός δυσκολίας στην προσβασιμότητα καθώς και το εύρος του πεδίου διερεύνησης και εντοπισμού στοιχείων φωτογραφικού ενδιαφέροντος χωρίς το τελευταίο να μειώνει την μεγαλοπρέπεια και το κάλλος αυτών των ιστορικών και ταπεινών εγκαθιδρυμάτων. Πάντως, η απαράμιλλη Αγιορείτικη φιλοξενία και προσήνεια είναι κι εδώ απόλυτα διαπιστωμένη.
Μέσα στις σελίδες του λευκώματος φρόντισα όσο μπορούσα ώστε να κυριαρχήσουν οι αρχιτεκτονικές δομές των Ιερών Σκητών, οι περίτεχνοι τρούλοι που στεφανώνουν τον κεντρικό ναό της λατρείας -Κυριακό- τα επιβλητικά καμπαναριά με τις εύηχες καμπάνες, οι ιστορικές αγιογραφίες, τα ξωκλήσια, οι ανθισμένοι κήποι και όλα αυτά δοσμένα σε θαυμαστή συμμαχία με τα κορεσμένα χρώματα της πυκνής Αγιορείτικης φύσης. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)