Αυτή η συλλογή αποτελείται από τέσσερα κείμενα που γράφτηκαν το 1936 και το 1937 κι εκδόθηκαν το 1950.
`Οι γάμοι στην Τιπαζά`: Ένας νεαρός, παιδί «ενός λαού γεννημένου από τον ήλιο και τη θάλασσα», τραγουδά τη χαρά του για τη ζωή και την υπερηφάνεια του που μπορεί ν` αγαπά απεριόριστα.
`Ο άνεμος στην Τζεμιλά`: Στον τραγικό διάκοσμο μιας νεκρής πολιτείας που τη σαρώνει ο άνεμος, ο συγγραφέας εκφράζει «τη συνειδητή βεβαιότητά του ενός ανέλπιδου θανάτου». Μα ακόμα κι η φρίκη αυτού του θανάτου δεν θα τον αποσπάσει από τους στοχασμούς του.
`Το καλοκαίρι στο Αλγέρι`: Ψυχολογική περιγραφή μιας πόλης χωρίς παρελθόν, που αγνοεί την έννοια της αρετής, μα που έχει την ηθική της και που οι άνθρωποί της βρίσκουν «καθ’ όλη τη διάρκεια της νιότης τους μια ζωή στα μέτρα της ομορφιάς τους».
`Η έρημος`: Ο συγγραφέας ανακαλύπτει ότι η συμφωνία που ενώνει έναν άνθρωπο με τη ζωή του, σ` έναν κόσμο που η ομορφιά του θα χαθεί, είναι «η διπλή συνείδηση της επιθυμίας του να διαρκέσει και της μοίρας του να πεθάνει».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]