Τα Βαλκάνια στις αρχές του 20ού αιώνα εξέφραζαν, με τον πλέον ιδεώδη τρόπο, το θέατρο του παραλόγου. Τοπικιστικές, εθνικιστικές και θρησκευτικές ομάδες συγκρούονταν καθημερινά κάτω από το βλέμμα του ανίκανου κατακτητή. Συγχρόνως οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής έβρισκαν πρόσφορο έδαφος για να κονταροχτυπηθούν αποβλέποντας, η καθεμιά για λογαριασμό της, σε οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά οφέλη.
Τον Απρίλιο του 1903 μια μικρή ομάδα νέων Βουλγάρων αναρχικών οργάνωσαν και εκτέλεσαν στη Θεσσαλονίκη σειρά βομβιστικών επιθέσεων με στόχο περιουσιακά στοιχεία των Μεγάλων Δυνάμεων. Επρόκειτο για τη μοναδική περίπτωση οργανωμένης και εκτεταμένης τρομοκρατικής ενέργειας στη νεότερη ιστορία της πόλης. Η εργασία αυτή, χρησιμοποιώντας φωτογραφικό υλικό της εποχής, παρουσιάζει τα γεγονότα αυτά.
Οι αλλαγές στα εκατό και πλέον αυτά χρόνια υπήρξαν συνταρακτικές, αλλά εξίσου συνταρακτικό είναι και το πόσοι παράγοντες παρέμειναν αμετάβλητοι, όπως η επιβουλή των Βουλγάρων των Σκοπίων προς τη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία, η απροκάλυπτη ανάμειξη των τωρινών Μεγάλων Δυνάμεων στα Βαλκάνια, καθώς και η ανικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων, σε συνδυασμό με την κομματική αντιπαλότητα, στη διαχείριση των εθνικών μας θεμάτων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]