Ήταν όλοι, ποιος λίγο - ποιος πολύ, ανακατεμένοι σ` αυτή την υπόθεση - μια υπόθεση εξαιρετικά ασυνήθιστη και στην ανέλιξη της τρομαχτική. Ήταν πρώτα πρώτα ο Ντικ Άλενμπυ, ένα νέος άντρας με πολλά προσόντα και δημιουργικό μυαλό, ο Τζέρυ Ντόρνφορντ που ήταν αδίστακτος και αριβίστας, ο Μάικ Χένεσυ, άνθρωπος των παρασκηνίων, και ακόμα η Μαίρη Λέην, όμορφη, όχι πλούσια ακόμα και με αυξημένο ποσοστό συμμετοχής σε όσα φοβερά και τρομερά επρόκειτο να επακολουθήσουν. Ακόμα ο μίστερ Γουώσιγκτον Γουέρθ που είχε πάθος με το θέατρο και τα ξεφαντώματα με τους θεατρίνους -ψιθυριζόταν μάλιστα πως φορούσε περούκα- ο Χόρας Τομ Τίκλερ, παρίας με τα όλα του και τέλος ο Χάρβευ Λυν που περιφερόταν πάνω στο αναπηρικό του καροτσάκι και του άρεσε να του διαβάζουν την ειδησεογραφία των εφημερίδων `υπό τας φιλύρας`. Και τότε... τότε ακριβώς έγινε το πρώτο έγκλημα κι ο άνθρωπος που έβαψε τα χέρια του στο αίμα, δε σταμάτησε εκεί. Άρχισε, ακολουθώντας ένα εφιαλτικό τέμπο, να σκορπίζει γύρω του τα πτώματα, που θα έφερναν σε απελπισία και πλήρες αδιέξοδο ακόμα και τον μοναδικό Σούερφουτ Σμιθ, λαγωνικό της Σκώτλαντ Γυαρντ. Όμως, χάρη σε ένα κοριτσόπουλο...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]