`ΘΑΝΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΖΩΙΚΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ`:
Θανάτωση του Ιερού Γερακιού. Στα προηγούμενα κεφάλαια είδαμε ότι πολλές κοινωνίες που έχουν εξελιχτεί μέχρι το σημείο να ζουν κυρίως από τη γεωργία, συνηθίζουν να θανατώνουν και να τρώνε τις αλευρένιες θεότητές τους, είτε με την καθαρή μορφή σίτου, ρυζιού και τα παρόμοια, είτε με δανεικές μορφές ζώων και ανθρώπων. Μένει να δείξουμε ότι θηρευτικές και ποιμενικές φυλές, το ίδιο όπως και γεωργικοί λαοί, έχουν τη συνήθεια να θανατώνουν τα όντα που λατρεύουν. Μεταξύ των σεβαστών όντων ή θεών, εάν πράγματι αυτά αξίζουν αυτή την ονομασία, τα οποία κυνηγοί και βοσκοί λατρεύουν και θανατώνουν, βρίσκονται γνήσια και απλά ζώα και όχι ζώα που θεωρούνται ενσαρκώσεις άλλων υπερφυσικών όντων. Το πρώτο μας παράδειγμα βγαίνει από τους Ινδιάνους της Καλιφόρνιας, οι οποίοι, αν και ζουν σε μια εύφορη χώρα και κάτω από ήρεμες και ήπιες μετεωρολογικές συνθήκες, όμως κατατάσσονται σχεδόν στο τέλος της κλίμακας του πολιτισμού των αγρίων. [...]