Ένα δεκατριάχρονο κορίτσι καταγγέλλει τους γονείς της όταν της ζητούν να γίνει δότρια οργάνων για να σωθεί η αδελφή της. Όταν ήμουν μικρή, αναρωτιόμουν γιατί έρχονται τα παιδιά στον κόσμο. Τώρα, αυτό το ερώτημα έχει πάψει να με απασχολεί. Γνωρίζω πια πολύ καλά το λόγο που ήρθα στον κόσμο. Δεν ήταν κάτι τυχαίο. Βρίσκομαι εδώ, ανάμεσά σας, γιατί - όπως μου εξήγησαν οι γονείς μου - θα μπορούσα να σώσω την Κέιτ, τη μεγαλύτερη αδελφή μου. Η Κέιτ πάσχει από λευχαιμία. Κάθε φορά που μπαίνει στο νοσοκομείο, την ακολουθώ κι εγώ. Δεν είμαι μόνο ο συμβατός δότης της· είμαι ο φύλακας-άγγελός της. Κανείς δε με ρώτησε αν θέλω να αναλάβω αυτόν το ρόλο και να βγάλω την Κέιτ από τη δοκιμασία που περνάει, όπως κανείς δε με ρώτησε αν θέλησα ποτέ να γεννηθώ. Μαζί της μοιράζομαι τον πόνο· υποφέρω κι εγώ. Υπάρχω για να υπάρχει. Κι αν αρνηθώ να συνεχίσω; Ξέρω τι θα συμβεί στην Κέιτ. Ξέρω τι θα συμβεί στην οικογένειά μου. Έχω, όμως, το δικαίωμα να πάρω αυτή την απόφαση, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες, όσο κι αν μισήσω τον εαυτό μου γι` αυτό. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]