Όπως ο ναύτης στα ξάρτια γλίστρησε πάνω στον τροπικό
του Καρκίνου και στον τροπικό του Αιγόκερω
κι ήταν πολύ φυσικό που δεν μπορούσε να σταματήσει
μπροστά μας στο ύψος ανθρώπου
αλλά μας κοίταζε όλους από το ύψος της πυγολαμπίδας
ή από το ύψος του πεύκου
παίρνοντας βαθιά την ανάσα του στη δροσιά των άστρων
ή στη σκόνη της γης.
Τον περιστοίχιζαν γυμνές γυναίκες με μπρούντζινα φύλλα
αραποσυκιάς
σβησμένοι φανοστάτες ανεμίζοντας τους κηλιδωμένους
επίδεσμους της μεγάλης πολιτείας
ασύμμετρα κορμιά γεννοβολώντας κενταύρους και αμαζόνες
σαν άγγιζαν τα μαλλιά τους το Γαλαξία.

(Γιώργος Σεφέρης απόσπασμα από το ποίημα "Les Αnges sont blancs", αφιερωμένο στον Χένρι Μίλερ).

Το αριστούργημα του Χένρι Μίλερ, ένα μυθιστόρημα που εξακολουθεί να σκανδαλίζει. Ο συγγραφέας περιπλανιέται στο φαντασμαγορικό Παρίσι του Μεσοπολέμου και μέσα από πολλές μικρές και μεγάλες περιπέτειες και σπαρταριστές ερωτικές δραστηριότητες ανακαλύπτει τον ίδιο του τον εαυτό και το βαθύτερο ψεύδος του κόσμου που τον περιβάλλει.