Ρωσικό Μέτωπο, 1942. Το Στάλινγκραντ γίνεται ο ομαδικός τάφος των Γερμανών. Μέσα από εφιαλτικές μάχες σώμα με σώμα, μεραρχίες ολόκληρες αποδεκατίζονται. Η Έκτη Στρατιά είναι ξεγραμμένη. Μια μικρή ομάδα επιζώντων περιπλανιούνται στο αχανές όσο και αφιλόξενο ρωσικό τοπίο αναζητώντας σωτηρία. Αντιμέτωποι με τα εχθρικά πυρά, το κρύο, την πείνα και την εξάντληση. Ανάμεσα σε μια θάλασσα από σφαίρες, εκρήξεις οβίδων, φλεγόμενα τανκς και διαμελισμένα σώματα. Ο Χίτλερ εξοργίζεται στην ιδέα ότι οι στρατηγοί του παραδίδουν τα όπλα. Ένα τηλεγράφημα βάζει τα πράγματα στη θέση τους: «ΔΙΑΤΑΣΣΩ ΠΟΛΕΜΗΣΕΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΡΑ. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΦΑΙΡΑ. ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. ΒΑΣΙΖΟΜΑΙ ΣΕ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ ΜΟΥ. ΠΟΛΕΜΗΣΤΕ ΣΑΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ». Μπροστά στο αναπόφευκτο τέλος, κάποιοι αξιωματικοί σκέφτονται την προδοσία. Και ένας νέος κύκλος αίματος αρχίζει. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]