Τη Γνώση αναζήτησε πάντοτε ο άνθρωπος τη Γνώση η οποία λέγεται και Αλήθεια, που μόνον ο ίδιος μπορούσε να προσφέρει στον εαυτό του, με τα μέσα που τον προίκισε η φύση: τη φαντασία, το συναίσθημα και τον Λόγο. Με τούτα τα υλικά έπλασε τον μύθο, σχεδία για να διασχίσει τον απέραντο ωκεανό της άγνοιας που τον χωρίζει από το «ον», από το «υπάρχον», που βρίσκεται πέρα από τον ορίζοντα της χοϊκής του όρασης. Μείγμα φαντασίας και μνήμης, λόγου και συναισθήματος, ο μύθος στάθηκε πάντα σημείο αναφοράς της ασίγαστης αυτής υπαρξιακής αναζήτησης. Έπλασε πνεύματα και θεούς από τους οποίους ζήτησε την απάντηση, με τον μαντικό ή με τον μαγικό λόγο, κατασκεύασε υποθέσεις που οδήγησαν τη διανόηση σε καρποφόρες έρευνες, χάραξε, με τον ρυθμό και το σχήμα, δρόμους προς την Αλήθεια που λέγεται κάλλος, και ακόμα ανάβλεψε στο Απόλυτο με την πίστη που πύργωσε η διψασμένη για λυτρωτική Γνώση, ανθρώπινη ψυχή. Σύμφυτος του ανθρώπου στην επίγεια περιπέτεια του, ο μύθος υπήρξε και θα μείνει πάντα, αχώριστος συνοδοιπόρος του και καταφύγιο στην υπαρξιακή του αγωνία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]