Αυτή είναι η ιστορία με δυο λόγια των επιγραμμάτων και σ` αυτή τη φόρμα μπήκε μέσα μία απίστευτη σειρά από φαντάσματα του Ελληνισμού. Λέω φαντάσματα με την έννοια ότι εμένα ξανά και ξανά με κατέχουν. Είναι πρόσωπα πολύ ζωντανά. Είναι παρουσίες απίστευτες μέσα στους αιώνες. [...] Επομένως έχουμε εδώ πέρα ποιήματα που με γοήτευσαν πολύ. [...] Και πρέπει να πω πώς άρχισα να τα μεταφράζω. Άρχισα να τα μεταφράζω όταν μετέφραζα τον `Οιδίποδα Τύραννο` στα ελληνικά. Συστηματικά, σαν άσκηση οικονομίας στο λόγο. Και τα βρήκα πάρα πολύ χρήσιμα. Γρήγορα όμως, βεβαίως, έπαψε να είναι μια άσκηση. Άρχισε να με απασχολεί αυτό καθαυτό το κείμενο και αυτά τα φαντάσματα, και το αποτέλεσμα είναι ότι μετέφρασα, ίσως, περισσότερα απ` ό,τι έπρεπε. Μ.Β.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]