Το έργο του Θουκυδίδη είναι ένα από τα δύο μνημειώδη έργα, σε πεζό λόγο, της ελληνικής γλώσσας που έχουν επιζήσει από τον πέμπτο αιώνα π.Χ. Στον εικοστό πρώτο αιώνα συνεχίζει να θέτει αντιμαχόμενα ερωτήματα στους αναγνώστες του, από τους οποίους απαιτείται να ισορροπήσουν με ευελιξία και επιδεξιότητα. Από τη μία, οφείλουμε να εκτιμήσουμε την πολύπλοκη σχέση του Θουκυδίδη με τη φιλολογία και την κοινωνία της εποχής του, και να κατανοήσουμε πώς αντέδρασε σε αυτά τα διάφορα συμφραζόμενα αλλά και εναντίον τους. Από την άλλη πλευρά, πρέπει επίσης να καταλάβουμε ότι η Ιστορία είναι ένα εξαιρετικά πρωτότυπο κείμενο, ο συγγραφεύς του οποίου προέβλεψε με επιτυχία ότι το έργο του θα διατηρούσε εσαεί το ενδιαφέρον, την ίδια στιγμή που θα αντιστεκόμαστε στο συμπέρασμα ότι ο Θουκυδίδης έγραψε για μας. Το βιβλίο αυτό, εκτός του ότι εξετάζει την Ιστορία μέσα στα πραγματικά της πλαίσια, μελετά τα πνευματικά ερωτήματα που θέτει το έργο του Θουκυδίδη για τη συγγραφή ιστορίας στις μέρες μας. Το βιβλίο αυτό προσεγγίζει τη διαμόρφωση της ιστορίας από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες. Εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο ο Θουκυδίδης διαμόρφωσε την ιστορία και με ποιο τρόπο η αφήγησή του διαμορφώνει την εμπειρία μας στο έργο του Θουκυδίδη και τους σύγχρονούς του θεσμούς, όπως αυτόν του θεάτρου, που διαμόρφωσαν τον τρόπο που προσεγγίζει το θέμα του. Τρίτον, το βιβλίο αυτό διερευνά το ρόλο που έπαιξαν οι αρχαίοι αναγνώστες και οι νεώτεροι μελετητές στη διαμόρφωση του τρόπου με τον οποίο προσλαμβάνουμε την Ιστορία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]