Η ιστορία που θα σας διηγηθώ, δεν αρχίζει με το `μια φορά κι έναν καιρό`, δεν έχει νεράιδες, βασιλόπουλα. Ωστόσο περιέχει πολλή δράση και περιπέτεια, αλλά και μπόλικη φαντασία, δηλαδή τα απαραίτητα υλικά ενός
παραμυθιού.
Η `κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη` ξετυλίγεται ως τις μέρες μας, σε μια από τις ομορφότερες περιοχές της Αττικής, το Χαλάνδρι, και συγκεκριμένα σε μια ξεχωριστή γειτονιά εδώ πιο κάτω, τη Ρεματιά Χαλανδρίου.
Αργά το απόγευμα, λίγο πριν κοιμηθούν πουλιά και δέντρα, σ` ένα σημείο, μετά από λίγο ακούγονται ψίθυροι. Δεν είναι ψίθυροι ανθρώπων, παρά η μυστική φωνή της Ρεματιάς, που δεν μπορούν να την ακούσουν όλοι. Μόνο όσοι με ανοιχτά τα φύλλα της καρδιάς αισθάνονται τα αόρατα μηνύματα της φύσης.
Στο σημείο αυτό της Ρεματιάς, όπου υπάρχει πλούσια βλάστηση από δέντρα όπως αμυγδαλιές, αγριαχλαδιές, ευκάλυπτοι, πεύκα και σφενδάμια, υπάρχει κι ένας γερο-Πλάτανος, που λένε ότι είναι χιλίων χρόνων. Επάνω του είναι σκαλισμένο ένα παράξενο μήνυμα που κάποιος κάποτε το σκέφτηκε και το έγραψε. Το μήνυμα αρχίζει έτσι: Ο θησαυρός είναι πάντα εδώ, δίπλα σου. Δεν είναι χρυσάφι, δεν είναι ασήμι. Γύρω απ` αυτόν υπάρχουν διάφορα νεοφερμένα δεντράκια. Πευκάκια, θάμνοι, μυρτιές και σπάρτα, τα οποία κάθε τόσο φυτεύουν μεγάλοι και παιδιά που αγαπούν και φροντίζουν τη Ρεματιά. (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Το βιβλίο αυτό είναι η έντυπη ανάμνηση της πρώτης απόπειρας του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος και Ρεματιάς Πεντέλης-Χαλανδρίου να μιλήσει στα παιδιά για την αγαπημένη μας πράσινη λωρίδα.
Ενθουσιώδης συνταξιδιώτης στην ιδέα ο λυρικός τραγουδιστής και συγγραφέας παιδικών βιβλίων Δημήτρης Κάσσαρης, ο οποίος εντελώς αφιλοκερδώς έγραψε το Θησαυρό της Ρεματιάς και εκείνο το μεσημέρι στις 22 Μαΐου 2011 τον αφηγήθηκε σε μικρούς και μεγάλους, ερμηνεύοντας και δύο τραγούδια που είχε συνθέσει ειδικά για την περίσταση.
Ευχαριστούμε τον κ. Κάσσαρη, που από τότε όχι μόνο έγινε μέλος και φίλος μας, αλλά παραιτήθηκε και κάθε δικαιώματός του, ώστε να ενισχύσει τους σκοπούς του Συλλόγου.
Επίσης, θερμά ευχαριστούμε τις Εκδόσεις των Συναδέλφων, οι οποίες διαμόρφωσαν και τύπωσαν απολύτως αφιλοκερδώς αυτόν το θησαυρό κληροδοτώντας τον στα παιδιά που θα θελήσουν να τον γνωρίσουν.
Και να που μ` έναν παραμυθένιο τρόπο μεγάλοι και μικροί γινόμαστε συνδικαιούχοι αυτού του πλούτου: της Ρεματιάς μας, προστατευόμενου φυσικού σχηματισμού και τοπίου αλλά και πολύπαθου, τον οποίο καλούμαστε ως συγκληρονόμοι και συνυπόχρεοι να προστατέψουμε!