Τα `Πτωχοπροδρομικά` ποιήματα μεταφέρουν τον παλμόν της καθημερινής ζωής των πενήτων του Βυζαντίου κατά τον XII αιώνα, κατά τρόπον ζωντανόν, άμεσον και γλαφυρόν. Πλούσια εις ιστορικάς, λαογραφικάς και κοινωνιολογικάς πληροφορίας δεν είναι μόνον χρήσιμα δια τον ερευνητήν αλλ` αποτελούν και ένα τερπνόν ανάγνωσμα δια τον φιλίστορα αναγνώστην, ο οποίος θα αποκτήση μίαν εναργέστατη εικόνα της καθόλου κοινωνικής καταστάσεως της εποχής της δυναστείας των Κομνηνών.
Τα `Πτωχοπροδρομικά` αρχικώς απεδόθησαν εις τον γνωστόν και πολύγραφον λόγιον του XII αιώνος Θεόδωρον Πρόδρομον, ωστόσον η φιλολογική έρευνα κατέδειξε την ύπαρξιν περισσοτέρων Προδρόμων, οι οποίοι, λόγω της πενίας των και των συνεχών αιτήσεών των προς τον αυτοκράτορα δι` υλικήν και οικονομικήν βοήθειαν, ωνομάσθησαν Πτωχοπρόδρομοι. Και κατ` επέκτασιν τα ποιήματά των `Πτωχοπροδρομικά`. Πρόκειται, δηλαδή, περί επαιτικών ποιημάτων, τα οποία όπως δείχνουν αι μέχρι σήμερον έρευναι εδημιούργησαν ολόκληρον Σχολήν κατά τους τελευταίους χρόνους του Βυζαντίου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]