`Ο Θάνατος του Τενταζίλ` είναι το τελευταίο έργο της πρώτης και πιο λαμπρής περιόδου στη θεατρική παραγωγή του Μαίτερλινκ, του πιο σημαντικού αναμφίβολα εκπροσώπου του Συμβολισμού στο θέατρο. Είναι επίσης το τελευταίο μιας τριλογίας που δημοσιεύεται το 1894 με τον γενικό υπότιτλο: `Τρία μικρά δράματα για μαριονέτες` (τα άλλα δύο έργα είναι τα: `Αλλαδίνη και Παλομίδης` και `Εσωτερικό`).
Η υπόθεση:
Ένα μικρό παιδί, ο Τενταζίλ, επιστρέφει παρά τη θέλησή του στο νησί απ` όπου τον είχαν φυγαδεύσει οι δυο αδελφές του, η Υγκραίν και η Μπελανζέρ, για να τον σώσουν από τα χέρια μιας ζηλόφθονης και αδυσώπητης γριάς βασίλισσας, της γιαγιάς τους, που επιβουλεύεται τη ζωή του. Αυτή κατοικεί, μακριά από τα ανθρώπινα βλέμματα, στον ζοφερό πύργο ενός ερειπωμένου, πολυδαίδαλου κάστρου, και, όπως αφήνεται να εννοηθεί, ευθύνεται για τον θάνατο του πατέρα και των άλλων αδελφών του νεαρού πρίγκιπα.
Η Υγκραίν και η Μπελανζέρ, μαζί με τον γέρο παιδαγωγό τους, τον Αγκλοβάλ, αναλαμβάνουν να προστατέψουν το παιδί από τη βασίλισσα που στέλνει τρεις πεπλοφορεμένες υπηρέτριές της για να το αρπάξουν και να το οδηγήσουν κοντά της. [...]

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]