Η ερευνητική αυτή προσπάθεια έχει ως στόχο να θέσει τις βάσεις μιας προβληματικής που μπορεί να στηρίζει μια δομική-μορφολογική και τυπολογική προσέγγιση της χορευτικής μορφής. Πρόκειται για μια προσέγγιση με σχετική αυτοτέλεια, της οποίας το δομικό πρότυπο είναι γραμμικό. Μέσω αυτής επιδιώκεται η αποκάλυψη και κωδικοποίηση των ουσιαστικών και ειδικών χαρακτηριστικών γνωρισμάτων της φύσης των χορών και της δομής τους. Η μελέτη αυτή, ως μια ξεχωριστή αναζήτηση στα προβλήματα του ελληνικού χορού, βασίζεται στο συνδυασμό επιστημονικών τρόπων έρευνας και τεχνικών ανάλυσης, που προέρχονται από το χώρο των επιστημών της Κοινωνικής ανθρωπολογίας, της Λογοτεχνίας, της Χορολογίας, της Μουσικολογίας, της Δομικής γλωσσολογίας και της Τυπολογίας.
Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι η καινοτομία της έγκειται σε 4 σημεία:
1) Προσεγγίζει το πρόβλημα με βάση την «εκ των έσω» ανάλυσης της μορφής, δηλαδή προσδιορίζει τα ιδιαίτερα εσωτερικά χαρακτηριστικά που σηματοδοτούν τη μορφή του χορού και προχωρεί σε μια τυπολογία καθορίζοντας τον τύπο της δομής.
2) Στηρίζεται άμεσα στην έννοια του τύπου ή προτύπου και τον χρησιμοποιεί ως βασική μονάδα διαίρεσης του μελετώμενου χορευτικού υλικού και της ταξινόμησής του. 3) Προτείνει μια διαφορετική μέθοδο ανάλυσης και προσέγγισης του χορευτικού ύφους με βάση τις μεταβλητές και σταθερές ιδιότητες της δομής και μορφής των χορών.
4) Μεταφέρει και εφαρμόζει για πρώτη φορά στην έρευνα της Χορολογικής επιστήμης στοιχεία από το μοντέλο ανάλυσης αφηγηματικού λόγου του V. Propp.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]