Η καθημερινότητα στο νηπιαγωγείο αλλάζει: Νέες θεωρίες που προσανατολίζονται σε συγκεκριμένες καταστάσεις και το καθημερινό βίωμα των παιδιών, έρχονται ν` αλλάξουν τα άκαμπτο ημερήσιο πρόγραμμα. Τα παιδιά είναι ανοιχτά σε όλα! Μαθαίνουν ασταμάτητα, παντού και από την επαφή με το αντικείμενο. Τα παιδιά είναι περίεργα και φιλομαθή και στην ουσία δεν χρειάζονται κανένα σταθερό αναλυτικό πρόγραμμα.
Το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου αναφέρεται στον χρόνο και ιδιαίτερα στο δικαίωμα για βραδύτητα. Η συγγραφέας επεξεργάζεται με το παράδειγμα του χτυποκαρδίου τη σχέση μεταξύ της ζωτικής ποιότητας και της ικανότητας του παιδιού ν` ασχοληθεί έντονα και χωρίς πίεση χρόνου με ένα αντικείμενο. Όποιος παρατηρεί τη διαφορά μεταξύ των παιδιών που ασχολούνται με τα επιτραπέζια διδακτικά παιχνίδια και των παιδιών που βρίσκονται με οδηγό το ενδιαφέρον στην αναζήτηση των αληθειών, προσπαθώντας να χειριστούν και να ελέγξουν την πραγματικότητα, αυτός θα αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ της ανίας και της ουσιαστικής ύπαρξης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]