Ολλανδία, γύρω στα 1650. Οι πίνακες του νεαρού Ναπίλουτ κερδίζουν το θαυμασμό όλων. Ζωγραφίζει τουλίπες τόσο ζωντανά, που λες πως οι καμβάδες αναδίνουν το άρωμά τους. Είναι το άρωμα των λουλουδιών και της αγάπης, της τρυφερής αγάπης για την Ασέντια, την κρυφή πηγή της έμπνευσής του. . . Την Ασέντια που μπήκε στη ζωή του μια στιγμή, κι αυτός αναζητά να κρατήσει εκείνη τη στιγμή για πάντα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
