Ο άνθρωπος είναι εκείνο το ον που γνωρίζει ότι μπορεί και ότι οφείλει να πεθάνει. Η σκιά του θανάτου απλώνεται σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής, δεδομένου ότι είναι αδύνατος ο χωροχρονικός εντοπισμός του θανάτου. Αυτή η βέβαιη αβεβαιότητα της έλευσης της απουσίας είναι η βάσανος του ανθρώπου. Ο άνθρωπος γνωρίζει ότι ο θάνατος είναι εδώ, αλλά δεν έχει γίνει ακόμη επίκαιρος. Αυτή η μη- γνώση του θανάτου γεννά την αγωνία για την απώλεια της ύπαρξης και συγχρόνως την απαίτηση για τη μετάβαση στη γνώση. Οι Ακολουθίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας συμβάλλουν σε αυτή τη δίψα του ανθρώπου για γνώση, διανοίγουν έναν τόπο νοήματος για την εγκόσμια διαμονή του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]