Κανένας καλλιτέχνης του 20ου αιώνα δεν κατάφερε να γίνει τόσο γνωστός όσο ο Σαλβαδόρ Νταλί. Αναγνωρίσιμος και αναγνωρισμένος από ειδικούς, κριτικούς, ιστορικούς και μουσειολόγους, ο θρύλος του κατάφερε να εξαπλωθεί ακόμη και στα πιο λαϊκά κοινωνικά στρώματα, γεγονός όμως που δεν τον γλίτωσε από τις πολυάριθμες επικρίσεις και τις έντονες διαμάχες, τις οποίες βέβαια τροφοδοτούσε και ο ίδιος. Το καλλιτεχνικό και λογοτεχνικό του έργο, (αλλά και η απήχηση που είχε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης) αποτελούν ένα σύνολο συμπαγές, πλήρες δημιουργικότητας, το οποίο, παρότι δεν έχει ακόμη αναλυθεί στην ολότητά του, υπερβαίνει οποιαδήποτε εκκεντρικότητα του δημιουργού του. Ωστόσο, περισσότερο και από το κολοσσιαίο έργο του, που περιλαμβάνει πλήθος δημιουργιών σε διαφορετικά πεδία, ίσως η πιο σημαντική συνεισφορά του στη μοντέρνα τέχνη είναι ένας νέος ορισμός του καλλιτέχνη και του ρόλου του στην κοινωνία. Ο Νταλί υπήρξε ο πρώτος δημιουργός της εποχής του που αντιλήφθηκε ότι, για να θριαμβεύσει κανείς, δεν είναι απαραίτητο να χαίρει και ευρύτατης δημοτικότητας. Πεπεισμένος γι` αυτό, εργάστηκε σκληρά με στόχο να κατακτήσει τη φήμη που θα τον έκανε να περάσει στην ιστορία· προσεκτικός παρατηρητής όσων συνέβαιναν γύρω του, κατάλαβε πότε έπρεπε να εγκαταλείψει το "ευρωπαϊκό" ύφος του για να υιοθετήσει ένα πιο "αμερικάνικο" και να καλλιεργήσει, με τρόπο πρωτοποριακό και επίμονο, το διάλογο ανάμεσα σε όλες τις τέχνες αλλά και τις επιστήμες που εξήπταν την περιέργειά του.