Ο συγγραφέας του ιστορικού αυτού μυθιστορήματος είναι ιερεύς. Πολύ φυσικό ήταν να διηγηθεί μια ιστορική βιογραφία ενός άλλου ιερέως, με πολύ συγκίνηση. Ο Νικηφόρος έζησε τον 7ο αιώνα της ρωμιοσύνης και της ορθοδοξίας. Ας πέρασαν από τότε πολλοί αιώνες. Στο μυθιστόρημα ζωγραφίζεται η ανήσυχη και γεμάτη προβληματισμούς θέση των ιερέων, επισκόπων και μοναχών, σε δύσκολες για το Βυζάντιο εποχές. Κάθε ιερατική παρουσία στο μυθιστόρημα συμπληρώνει τους αγώνες βασιλιάδων, αρχόντων, στρατιωτικών και λαού, για την επιβίωση της ομορφιάς του πνεύματος του Βυζαντίου. Κι αυτά ακόμη τα πουλιά και τα ζώα, που συντρόφευαν τη ζωή του Νικηφόρου, είναι κομμάτι του μεγαλείου της ψυχής του. Ο αναγνώστης μετέχει με την ανάγνωση του μυθιστορήματος σε χρόνια, που τα ζει μέσα στο αναγνωστήρι του.