(...) Η ζωγραφική και η ποίηση του Εγγονόπουλου είναι ένα και το αυτό· και δεν είναι τυχαίο - έπρεπε άλλωστε να το είχαμε καταλάβει - πως με τους λαμπρότερους πίνακές του έχει συχνά κοσμήσει ποιητικές του συλλογές. Πού άραγε σταματάει η ποίηση του και πού αρχίζουν οι σημειώσεις για έναν μελλοντικό του πίνακα: `τρεις άνθρωποι καθήμενοι. Ο εις φέρει γένειον και έχει πάρα πολύ ωραίο βλέμμα`. (`Δέκα και τέσσερα δέματα για ζωγραφική`, Η επιστροφή των πουλιών, 1946). Ο τρόπος που ο Εγγονόπουλος μας οδηγούσε στην κατανόηση της βυζαντινής εικόνας αναφερόταν ιδιαίτερα στην τεχνολογία της και στην θεματογραφία της (...). Περισσότερο όμως ο δρόμος γίνεται κατανοητός στην ποίηση του. (...) (Ν. Κ. ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]