Όταν έπιασα για πρώτη φορά στα χέρια μου αυτό το κείμενο του Βαλέρ Νοβαρινά ήξερα ότι επρόκειτο για έναν "παράξενο" θεατρικό συγγραφέα, έναν "βαθύ" και "δύσκολο" στοχαστή, έναν σημαντικό άνθρωπο του πνεύματος. Τα κείμενά του μοιάζανε αλλού κατανοητά, αλλού ακατανόητα· πάνω απ` όλα όμως δυσκολομετάφραστα - ή μάλλον, για να λέμε την αλήθεια, μη μεταφράσιμα. Αλλά όπως κάθε φορά που διαβάζουμε ένα κείμενο δεν στεκόμαστε πάντα πολύ στις δυσκολίες και επικοινωνούμε με ό,τι μας είναι πιο γνώριμο και πιο συγγενικό, έτσι και τώρα, στις πρώτες μου "συναντήσεις" με τον Νοβαρινά, κατάλαβα ό,τι μου ήταν άμεσα και γρήγορα αντιληπτό, και δεν με απασχόλησε αν θα ήταν δυνατόν να αποδοθεί αυτό το κείμενο στα ελληνικά - και αν ναι, με ποιον τρόπο. [...]

Λουίζα Μητσάκου