Σε πολλούς θα φανεί παραδοξολογία αν πούμε ότι κανένας μουσικός δεν είναι τόσο παραγνωρισμένος, όσο ο Μπερλιόζ. Όλοι νομίζουν πως τον ξέρουν, αφού μια θορυβώδης φήμη περιβάλλει το έργο του. Οι κυριότερες συνθέσεις του παίζονται συνεχώς στα κονσέρτα και συγκινούν ταυτόχρονα τους εκλεκτούς και το πλήθος. Πολλές μελέτες είναι αφιερωμένες σ` αυτόν. Ο ίδιος περιγράφει και σχολιάζει τον εαυτό του σε πολλά έργα. Κι αυτό ακόμα το πρόσωπό του είναι πασίγνωστο· όταν το δει κανείς, δεν θα το ξεχάσει ποτέ. Είναι, όπως και η μουσική του· νομίζει κανείς πως αρκεί μια ματιά για να διεισδύσει σ` αυτή την ψυχή και σ` αυτό το έργο - χωρίς υπονοούμενα, χωρίς μυστήρια, χωρίς πέπλα· δεν χρειάζεται να είναι κανείς μυημένος, για να τα καταλάβει. Γίνεται φίλος ή εχθρός του από την πρώτη στιγμή, κι η εντύπωση μένει πια οριστική.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]