Στο βιβλίο του `Μονοπάτια της Ζωής`, ο νευροεπιστήμονας Steven Rose, τοποθετώντας τον ίδιο τον οργανισμό στο επίκεντρο της ζωής, αντικρούει ευθέως την ιδεολογία του αναγωγισμού και του υπερδαρβινισμού, και την εμμονή τους στη θέση ότι όλες οι όψεις της ανθρώπινης ζωής, από τις σεξουαλικές προτιμήσεις ως την παιδοκτονία, από τον πολιτικό προσανατολισμό έως την άσκηση βίας, από την ανδροκρατία μέχρι και τον αλκοολισμό, έχουν τη ρίζα τους στα γονίδια και αποτελούν αναπόφευκτη απόρροια της φυσικής επιλογής. Ο Rose διατείνεται ότι τέτοιου είδους ισχυρισμοί δεν είναι απλώς κοινωνικά αφελείς, αλλά ουσιαστικά παρερμηνεύουν την ενεργητική και μη αναγώγιμη φύση των διαδικασιών της ζωής. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]