Το μυθιστόρημα διαπραγματεύεται το θέμα της σκιάς, του βάρους και της επιρροής του παρελθόντος μας στη ζωή και τις επιλογές μας. Ενός παρελθόντος που σχετίζεται τόσο με την ταυτότητα των προγόνων και την ιστορία της οικογένειάς μας, κάποτε μάλιστα ανείπωτης και άρρητης, όσο και με σημαντικά, πολύ προσωπικά βιώματά μας. Υπάρχει άραγε μία κοινή συνιστώσα για τα γεγονότα που διατηρούνται ζωντανά στη μνήμη μας και για τα άλλα που συνειδητά ή ασυνείδητα οδηγούνται στη λήθη;
Ο Αλέξιος και η Αικατερίνη, ο Κυριάκος και η Φωτεινή, ο Λάμπης και η Φρόσω, ο Άρης και η Μυρτώ είναι τα κεντρικά πρόσωπα αυτού του μυθιστορήματος που ζουν σε χρόνους διαφορετικούς και σε τόπους που βίωσαν με ένταση το τελεσίδικο του πεπρωμένου της Ιστορίας: στη Σμύρνη προ της Καταστροφής του `22, στην Κατοχική/Εμφυλιακή Πάτρα, στην Μετεμφυλιακή Ελλάδα των Καλαβρύτων, στο Βερολίνο της ενοποίησης της Γερμανίας. Μοιράζονται μαζί μας τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, και συναντιούνται μεταξύ τους μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου, σε παράλληλες ή υπόγειες διαδρομές ως σημαντικές αναφορές της ζωής ενός ακόμη ήρωά του -του Αλέξη Ανωγιαννάκη- εκεί που η αγάπη, ο έρωτας, το βάρος και οι σκιές του παρελθόντος, ανακόπτουν τις αυτονόητες τροχιές και τις ευθύγραμμες πορείες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]