«Οι Σέρβοι πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτή τη νέα πραγματικότητα. Και ο μόνος τρόπος να παραδεχτούν την ήττα τους είναι να καταδικάσουν τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και την πολιτική του, αλλιώς, αυτή η ηττημένη πολιτική γι` άλλη μια φορά θα γίνει εκείνη που οδηγεί στην ήττα ολόκληρο το σερβικό λαό» (...) Προερχόμενος από το πουθενά, ο Μιλόσεβιτς ξαναγυρίζει στο τίποτα. (...) Έπαιξε όλους τους ρόλους, τους οποίους του έδωσαν οι άλλοι και τους οποίους η σύζυγός του ζήτησε να παίξει. Του απομένει ο τελευταίος, στη ζωή ή μετά το θάνατο, δεν έχει σημασία: ο ρόλος του εξιλαστήριου θύματος, του ενόχου για όλα και για όλους. Πρέπει να τον παίξει πριν ξεχαστεί. Το καλύτερο για τη χώρα μου και για τον κόσμο θα ήταν να εμφανιστεί ο Μιλόσεβιτς μπροστά στο δικαστήριο της Χάγης ως κατηγορούμενος, να δικαστεί για τα εγκλήματα, τα οποία διέπραξε στην Κροατία και τη Βοσνία, στο Κόσοβο και τη Σερβία. Στην αντίθετη περίπτωση, θα είναι ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία, ενθάρρυνση για τους μελλοντικούς εγκληματίες.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]