Κύριε
Βράδυ στο πατρικό σου σπίτι
Βαθιά μου ρίζα
Βοήθα με ανάσα του κορμιού
Σέριφος
H τρυφερότητα σου αγγίζει τα χέρια
Ένα μικρό πουλί
Κάλεσα πάλι τη ρίγανη το σχίνο
Χειμωνιάτικη θλίψη μεγάλη
Σήμερα καλοσύνη κι αγάπη
Καθέναζ σέρνει το σταυρό του
Κάθε που βρέχει σε καλεί
Θα μπορούσε να είναι τόσο ωραία
Άντρες με ριγέ πουκάμισο
Σπέτσες
Τι κάνει τη φωνή σου χάλκινη;
Ο φευγαλέος τρόμος ενός βλέφαρου
Λευκή ωλένη αυλός
Δεν είμαστε εμείς τα πεινασμένα παιδιά
Περνάν τα χρόνια και ζητάς να φτιάξεις
Μια φορά κι έναν καιρό
Η μέρα έχασε όλες της τις αφορμές
Δύσβατη έγινε κι η νύχτα
Φλέβες πλωτές στο χάδι
Χωρίς ανθρώπους
Θέλω να σου μιλήσω για τη βαριά καρδιά
Ποιος θυμάται
Ό,τι αγαπώ
Όλο ζητάς απ' την καρδιά σου να υπομείνει
Κι όμως πρέπει
Για την αγάπη σου μιλώ
Φαρμακωμένα καλοκαίρια
Ακόμα κι αν χτίσεις μια σιωπή ανεξίτηλη
Η κουρασμένη μου θάλασσα
Χάνω συνέχεια τον καιρό μέσα στο χρόνο
Να που η αγάπη ξαναβρίσκεται
Απ' το υστέρημά σου κερδίζεις τώρα πια την ποίηση