(. . .) Αν η κατασκευή ορισμών αποτελεί μέρος της φιλοσοφικής επιχειρηματολογίας, η παράθεσή τους με αξιωματικό τρόπο αποτελεί ένα νέο στοιχείο που η αποδιδόμενη ύστερη καταγωγή του έργου βοηθά να το αξιολογήσουμε σωστά. Πράγματι, το έργο συμπίπτει με το τέλος μιας εποχής και την άνοδο ενός νέου πνεύματος: εκλεκτισμός και συγκρητισμός, λογιοτατισμός, φιλολογική τάση, αγάπη των λεξικών, των αποφθεγμάτων, των ανθολογιών και των συλλογών. Μας είναι γνωστές οι επιστημολογικές αντιρρήσεις του Πλάτωνα για τη ρητορεία που τη βλέπει ως αντίθετη της φιλοσοφίας. Η ιστορία του πολιτισμού μας δεν αργεί να βγάλει την ετυμηγορία της: η ρητορεία παίρνει τη θέση του μεγαλόπνοου φιλοσοφικού πνεύματος και η εναλλαγή αυτή σηματοδοτεί επίσης το πέρασμα στο Μεσαίωνα. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]