Τα χρόνια που πέρασαν από το 1922 και που θα ακολουθήσουν, απέδειξαν και θα αποδείξουν ότι η χρονολογία εκείνη θα διαχωρίζει και θα διαποτίζει την όλη ιστορία του Ελληνισμού, και θα είναι ένας από τους κυρίους (αν όχι ο κυριώτερος) παράγων της ιστορικής πορείας του Ελληνισμού. Μετά το έτος αυτό, ο Ελληνισμός απομονωμένος και συρρικνωμένος στον Ελλαδικό χώρο, αναγκάζεται να συμβιώσει ειρηνικά με εκείνους οι οποίοι κατέχουν την απέναντι πλευρά του Αιγαίου, το πάτριον έδαφος μας, όπου ακόμη και οι επί των λίθων και μνημείων και μαρμάρων επιγραφές μαρτυρούν την ιστορική κυριότητα και Ελληνικότητα του χώρου. Αν αυτό δεν καθίσταται ή δεν καταστεί δυνατόν, είναι ανάγκη ο Ελληνισμός να οργανωθεί τοιουτοτρόπως, ώστε να αμυνθεί και υπερασπισθεί τις ζωτικές δια τον Ελληνισμό περιοχές του Αιγαίου και της Δυτ. Θράκης. [...]