Το μεταναστευτικό ζήτημα της χώρας αναμένεται να επιταθεί και οι συνέπειες του να γίνουν επαχθέστερες για την ελληνική κοινωνία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την δημόσια τάξη, την εθνική ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική η εξέλιξη όταν η εισροή παρανόμων μεταναστών παραμένει πολύ μεγάλη, όταν δεν γίνεται η παραμικρή -έστω και χονδρική- εκτίμηση των χωρητικοτήτων των υποδομών της χώρας μας για την κάλυψη των αναγκών του εισερχόμενου πληθυσμού (σε οικίες, σχολεία, νοσοκομεία, κέντρα φιλοξενίας κλπ) αλλά και των πραγματικών μεσοπρόθεσμων αναγκών της οικονομίας μας σε αλλοδαπό εργατικό δυναμικό και όταν η πολιτική, δημοσιογραφική και πανεπιστημιακή ελίτ αποφεύγουν να δουν την ουσία του προβλήματος και τις πραγματικές του παραμέτρους. Για την επίλυση του ζητήματος απαιτείται η εφαρμογή μίας αυστηρής και περιοριστικής μεταναστευτικής πολιτικής η όποια θα κρίνει με βάση τα κριτήρια της εθνικής ασφάλειας, της κοινωνικής συνοχής και των αναγκών της οικονομίας. Η εφαρμογή μίας τέτοιας πολιτικής θα σήμαινε ότι η χώρα δεν θα ήταν `ξέφραγο αμπέλι`, ούτε θα επιβράβευε την παρανομία με εκ των υστέρων νομιμοποίηση. Αντιθέτως, οι μετανάστες που θα βρίσκονταν στην χώρα θα κάλυπταν πραγματικές και διαρκείς ανάγκες της οικονομίας και της αγοράς εργασίας που δεν θα μπορούσαν να καλυφθούν από Έλληνες ή κοινοτικούς υπηκόους και θα είχαν έλθει και εγκατασταθεί στην χώρα μας κατόπιν ελέγχου και επιλογής. Τότε, και μόνο τότε, θα ήταν οι Έλληνες δεκτικοί προς τους μετανάστες και θα ήταν εφικτή η ενσωμάτωσή τους. Επιστέγασμα της αποδεδειγμένης ενσωμάτωσης θα ήταν η κτήση της ιθαγένειας από τους μετανάστες. Οι παράμετροι μίας τέτοιας μεταναστευτικής πολιτικής παρουσιάζονται και αναλύονται στο βιβλίο αυτό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]