Η τύχη ευδόκησε να διαφυλάξει και να κληροδοτήσει στην αιωνιότητα τις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου, όταν ο ποιητής, μέσα στην απελπισία και την οργή του για την επικείμενη εξορία του στις εσχατιές της αυτοκρατορίας (στους Τόμους), έριξε τα χειρόγραφα του έργου του στη φωτιά. Το κείμενο, ωστόσο, είχε ήδη κυκλοφορήσει σε αντίγραφα ανάμεσα στους γνωστούς και τους φίλους του. Από το μακροσκελές αυτό επικό ως προς την έκταση, αλλά αλεξανδρινό ως προς την τεχνοτροπία ποίημα, από αυτό το μυθολογικό πανόραμα, στο οποίο είναι συμπιλημένες και αριστοτεχνικά συνδεδεμένες 250 μυθικές ιστορίες, από το έργο που για το Μεσαίωνα στάθηκε - κατά την διατύπωση του Curtius - ένα μυθολογικό Who is Who, προέρχονται τα μεταφρασμένα βιβλία XII και ΧΙΙΙ, τα οποία συνιστούν την ενότητα των Τρωικών. Τα επεισόδια που ξεχωρίζουν είναι τα εξής: η Κενταυρομαχία, που ως εμβόλιμη αφήγηση ουσιαστικά υποκαθιστά την περιγραφή των αναμενόμενων πολεμικών σκηνών από την αναμέτρηση Ελλήνων και Τρώων· η σύγκρουση Αίαντα και Οδυσσέα για τα όπλα του Αχιλλέα με έντονες επιδράσεις της ρητορικής· οι τύχες των επιζησάντων Τρώων με δεσπόζουσες τις γυναικείες τραγικές και συγχρόνως ηρωικές, μορφές της Εκάβης και της Πολυξένης έως τον Αινεία, το μυθικό αρχηγέτη του ρωμαϊκού γένους. Κι ανάμεσα σε όλα αυτά, οι πολύχρωμες και γοητευτικές ιστορίες των μεταμορφώσεων περισσότερο ή λιγότερο γνωστών μυθικών προσώπων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]