Η βιομηχανική εποχή καταρρέει κι ένας καινούργιος κόσμος αναδύεται ακριβώς στο κατώφλι του 21ου αιώνα. Κυβερνήσεις και κόμματα, παγιδευμένοι μέσα στις αντιλήψεις του παρελθόντος, δυσκολεύονται να δουν καθαρά το μέλλον. Επιχειρούν να γιατρέψουν τα προβλήματα του αύριο με συνταγές δοκιμασμένες στο χθες. Η επέλαση των νέων τεχνολογιών, η διεθνοποίηση του εμπορίου και των οικονομιών, η κατάρρευση των συστημάτων κοινωνικών παροχών, η ανασφάλεια της μεσαίας τάξης, η σταθερά αυξανόμενη ανεργία, η ασύδοτη βία, το έγκλημα και οι θάνατοι από τα ναρκωτικά σηματοδοτούν έναν καινούργιο κόσμο, δύσκολο, επικίνδυνο και συνάμα προκλητικό.
Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, μετά το προφητικό του βιβλίο `Ο θρίαμβος του Δημοκρατικού Καπιταλισμού` (1988), προσεγγίζει διεισδυτικά τα νέα προβλήματα της μετα-καπιταλιστικής εποχής επιμένοντας πως το μέλλον έχει ήδη φθάσει και πως δεν είναι απόρθητο. Ο κίνδυνος βρίσκεται στην άγνοια, στον πανικό και στην ασυγχώρητη επιστροφή στο παρελθόν. Καθώς και στον απαράδεκτο συνεταιρισμό συντεχνιακού συνδικαλισμού με τα ειδικά συμφέροντα που λυμαίνονται τον δημόσιο τομέα και που με κάθε τρόπο δυναμιτίζουν κάθε προσπάθεια αποδέσμευσης από τις πολιτικές του παρελθόντος. Με ελπίδα και αισιοδοξία οι πραγματικότητες της νέας τεχνολογικής εποχής μπορούν να κατακτηθούν.
Πειθαρχία, σκληρή δουλειά, απελευθέρωση και συνεχής εκπαίδευση /τεχνολογία είναι οι άξονες της νέας δυναμικής πορείας. Με αναφορές στις `θεωρίες του Χάους` και της `Συνθετότητας`, στον `Μετα-μοντερνισμό`, στο `Internet`, στον `Κυβερνοχώρο` και στην `Νανοτεχνολογία`, στα σύγχρονα νεανικό κινήματα και στην rave μουσική, καθώς και στην απειλή που η νέα τεχνολογική εποχή επιφυλάσσει στους παραδοσιακούς θεσμούς της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, το βιβλίο αυτό είναι ένα σάλπισμα αφύπνισης για το μέλλον. Ένα μέλλον που βρίσκεται ήδη εδώ...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]