Καθώς η οικονομία και οι παραγωγικές σχέσεις αλλάζουν, η πολιτική, η κοινωνία, ο άνθρωπος αλλάζουν επίσης. Σε μια μάλιστα τροπή της θεωρητικής αναζήτησης, η κοινωνία αποκτά την χροιά της αβεβαιότητας και του ρίσκου, το δε άτομο την νοοτροπία της χειραφέτησης. Τα θεωρητικά αυτά πρότυπα τελικά μπορούν να αποτελέσουν την αρχή μιας συνεκτικής αφήγησης που, μπορεί να «διαβαστεί» και να εφαρμοστεί στη σημερινή Ευρώπη και το μοντέλο κοινωνίας που τείνει να διαμορφώσει. Αντίστροφα, από την οπτική, για παράδειγμα, του μέσου κοινωνικού υποκειμένου, οι στάσεις και συμπεριφορές που βλέπουμε γύρω μας, εν είδει μωσαϊκού, μπορούν να βρουν το πλαίσιό τους σ` αυτή την αφήγηση. Προκύπτουν λοιπόν, κατά τη γνώμη μας, οι εξής πρωταρχικές ανάγκες: α. Να εξαχθεί ένα ουσιαστικό Ευρωπαϊκό κοινωνικό πρότυπο, που να περιλαμβάνει τις νέες εξελίξεις στις τεχνολογίες, την οικονομία και την εμπορευματοποιημένη (μαζική) κουλτούρα. β. Να αποτυπωθεί το πρότυπο αυτό και με όρους των κοινωνικών επιστημών, αλλά με τρόπο εφαρμοσμένο και υπό τύπο εμπειρικού δοκιμίου προς την κατεύθυνση της αναζήτησης μιας ενότητας θεωρίας και πράξης. Με την προβολή βασικών καταστατικών σκοπών και εννοιών, καθώς και με την απόδοση του γενικότερου πολιτικού, οικονομικού και τεχνολογικού περιβάλλοντος και στη συνέχεια με την σπονδυλωτή άρθρωση κοινωνικών περιοχών (με τη διευρυμένη αντίληψη που προτείνουμε εδώ) επιχειρούμε την ικανοποίηση αυτών των αναγκών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]